O Ερωτας στα χρονια του Κορωνοιου
by oiktas on 23 May, 2020 - Comments Off on O Ερωτας στα χρονια του Κορωνοιου
«Ο Covid-19 ζει στο διαμέρισμά μου τις τελευταίες 15 ημέρες. Κοιμάται εκατοστά από το κεφάλι μου και ξυπνάει δίπλα μου. Αναπνέω την ανάσα του. Πάντα ήμουν απρόθυμος να αποκαλέσω το διαμέρισμά μου «σπίτι» εδώ στην Κατάνια. Τα τελευταία 10 χρόνια διασχίζω τη Μέση Ανατολή, φωτογραφίζοντας πόλεις, τους κατοίκους τους και τις συγκρούσεις που έχουν καταστρέψει αυτήν την περιοχή του κόσμου εδώ και δεκαετίες. Οι δρόμοι της Βαγδάτης, της Μοσούλης, της Καμπούλ, του Αμμάν, του Χαρτούμ και της Τεχεράνης ήταν το σπίτι μου. Πάντα θεωρούσα αυτά τα 50 τετραγωνικά μέτρα στην Κατάνια ως pied-à-terre, ένα μέρος για να κρατήσω τα ρούχα μου και το φωτογραφικό μου αρχείο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μετά την τεκμηρίωση της απελπισίας των προσφυγικών καταυλισμών στο Ιράκ ή των μαζικών τάφων στο Σιντζάρ, ή με ένα ασθενοφόρο που μαζεύει τους νεκρούς μεταξύ των κουρδικών αντιστάσεων στη βόρεια Συρία, ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσω τη μεγαλύτερη ιστορία του κόσμου από μόνη μου σε ένα μικρό διαμέρισμα. Ζω με τον Covid-19 από τα μέσα Μαρτίου. Η σύντροφός μου, η δημοσιογράφος πολέμου Μάρτα Μπέλινγκρι, η μητέρα μου και άλλοι άνθρωποι κοντά μου έχουν μολυνθεί, αλλά κατά κάποιον τρόπο τους έχω σώσει. Ερμήνευσα αυτήν την περίεργη συστροφή σαν ο Covid-19 να με είχε επιλέξει να τον φωτογραφίσω από διαφορετική οπτική γωνία. Και αντιμετώπισα την πρόκληση, επειδή οι λόγοι που έφεραν τον ιό στο διαμέρισμά μου συνδέονται επίσης εξαιρετικά με την καριέρα μου ως φωτογράφο. Έζησα τον ιό μαζί με τον έρωτα της ζωής μου, τη σύντροφο μου Μάρτα. Και τον νίκησα».
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την εξομολόγηση του φωτορεπόρτερ Αλέσιο Μάμο στην Κατάνια της Σικελίας, ο οποίος έζησε τον κορονοιό μαζί με την αγαπημένη του. Δεν είναι ένας πόλεμος και όμως είναι. Και η ανάγκη για έρωτα ή της επιβεβαίωσης ενός έρωτα γεννιέται μέσα σε αυτόν, όπως και σε κάθε πόλεμο. Κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους και ο έρωτας αναζητεί διέξοδο. Η επικοινωνία γίνεται με χιούμορ, με πάθος, με πόνο, με πραγματισμό αλλά και με φαντασία.
Τα εγκλεισμένα ζευγάρια επιλέγουν να πουν και αυτά την ιστορία τους. Από όλες τις γωνίες του κόσμου. Είναι σαν ιστορίες βγαλμένες από μυθιστορήματα. Γράφτηκαν και στο παρελθόν, σε αντίστοιχες πανδημίες, επάνω σε γράμματα και σε βιβλία. Σήμερα γράφονται ψηφιακά. Σε βίντεο, σε essays, σε instagram posts. Την ιστορία αφηγούνται οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, όπως το βίωσαν.
Φορούσαν μάσκες. Έπλεναν τα χέρια τους. Κούρευαν ο ένας τα μαλλιά του άλλου. Έκαναν μπάνιο με αντισηπτικό. Θρηνούσαν ανθρώπους που έχασαν. Μετρούσαν το οξυγόνο με το οξύμετρο. Μετρούσαν τις μέρες να απελευθερωθούν. Και έπειτα ξυπνούσαν σε χώρες κάτω από καταπιεστικά καθεστώτα. Ήθελαν να επικοινωνήσουν. Και βρήκαν τα μέσα να το κάνουν.
Ανέβασαν τα video τους στο YouTube, τα ξυρισμένα κεφάλια τους στο Instagram, μαγείρεψαν συνταγές τεστάροντας την όσφρησή τους, ήπιαν κοκτέιλ σε απέναντι μπαλκόνια. Έγραψαν εκατομμύρια μηνύματα στο WhatsApp, έκαναν διαδικτυακό σεξ, αφηγήθηκαν την ιστορία τους με τρυφερότητα και ήρθαν αντιμέτωποι με τους φόβους τους. Τον φόβο του θανάτου αλλά και της δέσμευσης. Μερικές από αυτές τις ιστορίες βρήκαν τον δρόμο τους και στα παραδοσιακά μέσα online. Πότε πριν δεν υπήρχε τέτοια μεγάλη ανάγκη για αφηγητές μέσα από τα ίδια τους τα σπίτια. Και στην περίπτωση του έρωτα οι αφηγητές είναι δύο.
Δείτε εδώ το διαδραστικό documentary του Guardian
Δείτε ακόμη:
Masks, meals and Skype: self-isolating in Sicily – a photo essay
Η Νίνα Μαρία Πασχαλίδου είναι δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Το 2010 κατέγραψε την ελληνική κρίση μέσα από το multimedia project “The Prism GR2011” – www.theprism.tv (idfa DocLab, FIPA, See Festival/ finalist- 69th Pictures of the Year Awards, honoree-Webby Awards 2012). Το 2013 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ “Kismet” το οποίο απέσπασε 12 διεθνή βραβεία ανάμεσα τους και το IDFA (Διεθνές Φεστιβάλ του Άμστερνταμ- 2013 B’ βραβείο στην κατηγορία Mid-Length, με θέμα τις τουρκικές σαπουνόπερες και την επιρροή τους στη Μέση Ανατολή, τον Αραβικό κόσμο και τα Βαλκάνια. Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε με τη συνεργασία των τηλεοπτικών δικτύων Al Jazeera και ARTE, την υποστήριξη των Κέντρων Κινηματογράφου Κροατίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας, τη χρηματοδότηση από το πρόγραμμα MEDIA της Ε.Ε., και τη συμμετοχή των τηλεοπτικών καναλιών SVT, RTS, Knowledge, Channel 8, YLE, MRT, ΡΙΚ. Το 2017 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ “The Snake Charmer”, σε συμπαραγωγή Al Jazeera και ΕΡΤ και τη συμμετοχή ευρωπαϊκών καναλιών όπως το DR, YLE και SVT – με θέμα τον σταρ του Μπόλιγουντ, Amir Khan και την ακτιβιστική του δράση στην Ινδία υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών. Η ταινία βραβεύτηκε με το Youth Jury Award από το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2017), ήταν υποψήφια στα Prix Europa Awards στην κατηγορία TV Documentary ενώ τον Απρίλιο του 2019 βραβεύτηκε με το International Broadcast Award Βiography στα New York Festivals. H νέα της ταινία Stiletto Murders (ΑJ, RAI) με θέμα τις γυναικοκτονίες στην Ιταλία, θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2020.
Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές της στα Μ.Μ.Ε. (double major Advertising και Broadcast Journalism) στο Boston University και ολοκλήρωσε το MBA της σε Entrepreneurship στο Bentley University. Σπούδασε κινηματογράφο στο La Femis, στο Παρίσι, και στο NYU της Νέας Υόρκης. Eίναι επίσης fellow στο School of Foreign Service του Georgetown University, στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ στο τμήμα διεθνών Σχέσεων.
Έχει επίσης συνεργαστεί ως δημοσιογράφος με τις εφημερίδες Το Βήμα και Η Καθημερινή καθώς και με τα διεθνή δίκτυα AJ, BBC, RTL και ZDF, και ως παραγωγός με τις εκπομπές Eξάντας, Πρωταγωνιστές και Fault Lines του AJ Αmerica. Ήταν επίσης μέτοχος και συνεργάτης του δημοσιογραφικού site protagon. Μιλάει ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά.
Φιλμογραφία
2017 The Snake Charmer, Ντοκιμαντέρ (48/56) – TV
2013 Kismet, Ντοκιμαντέρ (48/58/70) – TV/Cinema
2012 Krisis , Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους – TV/Cinema
2011 The Prism GR2011 , Ντοκιμαντέρ, Multimedia project– TV/Web
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ COVID-19